Ik betrap mijzelf er steeds vaker op: klagen over hoe druk ik ben. En dan vooral niet naar anderen toe, maar voornamelijk naar mijzelf. Continu denk ik dat er echt niets meer bij moet komen en continu zeg ik 'ja' tegen weer iets nieuws.
Kom maar op, ik ben toch jong en ben in de bloei van mijn leven. Alles moet maar kunnen en toegeven dat het eigenlijk allemaal iets te veel wordt is toch echt uit den boze. Nee dat mag niet, want zwaar hebben we het zeker niet. Je bent gezond en jong, hebt (in mijn geval) nog geen kinderen en zware verplichtingen, dus waarom zou je het recht hebben om nee te zeggen of zelfs te klagen over je drukke schema?
Ik zit er op dit moment aan te denken om vier dagen te gaan werken en krijg geregeld de vraag: 'wil je dan weer gaan studeren?' of 'wat wil je op die ene dag dan gaan doen?'. Nou, vooral mijzelf. Ik wil vooral mijzelf wat tijd geven. Wat ik dan ga doen, geen idee. Ik heb voor mijn gevoel nu al te weinig uren in een dag, dus ik ben er zeker van dat ook die ene 'vrije' dag wel weer volgepland kan worden.. of misschien wat ademruimte voor mijzelf? #Loopbaan
Reactie plaatsen
Reacties