Toen ik op de basisschool zat wist ik zeker dat ik het later allemaal voor elkaar zou hebben. Dan zou ik namelijk een baan hebben waar ik geld mee verdien en waar ik mijn eigen boontjes van kan doppen. Ik zou zo gelukkig zijn met ' al dat geld ': heerlijk!
Terugkijkend denk ik dat ik het toen eigenlijk allemaal best wel voor elkaar had. Ik ging naar school, waar het me goed afging, ik had dromen waar ik voor aan het werk was en de wereld lag aan mijn voeten. Belangrijker nog was dat ik zo weinig zorgen had. Natuurlijk heb je zo je eigen struggles (waarom krijgt zij meer kleedgeld en wat als ze het stom vinden dat ik mijn hamster meeneem bij mijn spreekbeurt?) maar in vergelijking met het hier en nu valt het allemaal reuze mee. Lekker makkelijk om dat achteraf te zeggen en daarom ga ik er niet te veel bij stilstaan.
Maar goed, na de school volgt de studie. De studie die ik naar mijn inziens al op veel te jonge leeftijd heb moeten kiezen. Ik wilde voornamelijk een 'leuke' studie doen met 'leuke' mensen. Dat ik daar nu niets meer mee doe is dan maar jammer. Lekker breed inzetten bij het kiezen van een studie want dan kan je er nog alle kanten mee op. In de meeste vacatures die mij interesseren staat niet eens een gewenste studierichting maar meer iets in de trend van: HBO werk-/denkniveau gewenst. Na de studie volgt vanzelfsprekend de carriere. Of we gaan nog even een jaartje naar Australie en Azie zodat we nog eventjes lol kunnen hebben. De voorbereiding op het echte werk. Mensen die ik ken die zo'n tussenjaar hebben gehad denken met heimwee terug aan de lange avonden en backpacktochten en zeggen dikwels dat het ze tegenviel weer thuis te zijn. Want dan heb je niets meer, dan moet je aan de bak.. Gatver, al dat ge-moet. Maar om een appartementje te kunnen betalen heb je nou eenmaal inkomsten nodig, dus dan gaan we dat maar doen. Lekker tot we 70 zijn en eindelijk met pensioen mogen. Want dan kunnen we weer 'leven'. Yes! #Loopbaan
Reactie plaatsen
Reacties