Madelon , 37 

Toen was geluk heel gewoon

'Vroeger was alles beter, toen hadden we al dat burnout-gedoe niet'.

Veel gehoorde verhalen van mensen die 'vroeger' als een magische tijd bestempelen. Toen was alles blijkbaar heel leuk en iedereen lief voor elkaar. Ik denk zelf dat vroeger de mensen wel wat meer analoge interactie met elkaar hadden, in plaats van digitaal. Je kon ook rustig in het ziekenhuis liggen, zonder dat ze onder je bed naar Pikachu aan het zoeken waren. Maar verder zou ik niet weten waarom mensen beter af waren.

Wat wel anders was vroeger, dat waren de keuzes die mensen hadden over de Grote Dingen van het Leven. Simpel gezegd: die waren er bijna niet! En dat maakt alles wel anders. Er bestaat niet voor niets het spreekwoord: 'Wie voor een dubbeltje geboren is, wordt nooit een kwartje'. Je werd ergens geboren, je bent een persoon, maar vervolgens diende je die route te volgen die bij jouw nest paste. Qua partnerkeuze, religie, of werk. En studeren was er alleen voor de elite. Als kuddedieren werd gedaan wat je opgedragen werd (voor de meesten dan). Geluk was toen heel gewoon, dat had je en anders deed je maar alsof je het had.

Voor kinderen geldt 'hoe onduidelijker de grenzen, hoe onveiliger ze zich voelen'. Voor volwassenen komt dat op hetzelfde neer. We hebben tegenwoordig zoveel te kiezen in het leven, dat we er tureluurs van kunnen worden. Niet alleen in relaties (swipe je Tinder-keuze maar aan de kant), maar overal. Probeer maar eens een pizza te bestellen. Als jij geen duidelijke voorkeur hebt voor een bepaalde soort, dan verzand je al snel in de wondere wereld van de pizza's. Voor studiekeuze en carrière is het niet anders. De meest gekke dingen kun je studeren of worden. En niet alleen een Rothschild kan dat, maar een Jantje de Boer uit Surhuisterveen kan dat ook. Nu is het zo (en ik ben altijd lekker uitgesproken), dat je in groep 4 al zo'n beetje je leven uit moet gaan stippelen. Ik kan me voorstellen, net als bij de pizza, dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Tenzij je een duidelijk doel voor ogen hebt. In groep 4 is dat meestal politie, superheld of prinses, maar ach toe maar... tegenwoordig kan bijna alles.

In mijn tijd (ik ben van 1980) had je de MAVO en de HAVO waar het gros van de mensen heen ging. Voor bepaalde vervolgstudies moest je wel een specifiek vakkenpakket hebben, maar in de eerste 2 brugjaren van de middelbare school werd men lekker algemeen gekleid. Daarna begon het echte werk. Voor mij was de route altijd redelijk duidelijk, alleen werd dat het later in mijn leven niet. Je studeert af, gaat werken, neemt ergens een ander pad en uiteindelijk kijk je om je heen en denkt: 'Huh?!' Tegenwoordig moet je voor alles ook nog eens de juiste papieren hebben. Heb je die niet? Wegwezen dan! Hoe durf je überhaupt te solliciteren. Pietje heeft wel de papieren. Die krijgt de baan. Maar Piet moest van zijn ouders en is er diep ongelukkig mee.

Wie er nu gelijk heeft, in welke tijd beter was/is, laten we voor het gemak in het midden. We 'moeten' nu wel veel meer. Je moet leuk zijn thuis voor partner en kind, je moet een leuke (lees: goede) baan, je moet een druk sociaal leven, je moet sporten, je moet bijleren, je moet ontspannen, je moet een goede nachtrust en je moet bovenal gelukkig en jezelf zijn. Nou, ik vind het knap. Als het iemand lukt om al deze dingen af te vinken, dan ben je of lekker bezig, of je bent je niet bewust wat je jezelf staat aan te doen. Burnout ligt op de loer.

Mijn pad in het leven is mensen hierbij begeleiden. Kijken of je die 'modieuze ziekte' kunt voorkomen. Zoeken naar waar je nu eigenlijk wilt zijn. Is dat bij die werkgever? Is dat bij die man/vrouw? Is dat in die woonplaats of dat land? Is dat in dat lichaam? En wat betekent 'leuk' eigenlijk? Zijn dingen jouw keuze of die van iemand anders? Het zijn belangrijke vragen. Op een dag gebeurt er iets en dan kun je er niets meer aan veranderen. Dan sta je volgend jaar te wensen, dat je vandaag eens een stap nam naar een ander pad. De wereld vergaat niet, als je wat anders gaat doen. Het wordt alleen anders. Soms wordt je keuze niet leuk ontvangen en is het hard werken, maar doorgaan op de oude route is toch eigenlijk ook geen optie? Loop eens een stukje mee op mijn pad, dan kunnen we ontspannen/bijleren/bewegen tegelijk. Hebben we samen mooi al 3 dingen weer afgevinkt...

Neem een kijkje op de website van Madelon:
www.helpinprogress.nl | info@helpinprogress.nl

Robin, 26 | 7-5-2017

Het dertigersdilemma. Mijn dertigersdilemma.

Wat een ontkenningsfase heb ik daarin doorgemaakt. Twintig worden vond ik al het ergste dat er was. Mijn gedachte was letterlijk: NU moet het gebeuren! Ik heb 10 jaar om alles te doen wat ik wil en dan ben ik DERTIG. En dan....? 7 jaar later mag ik met trots zeggen dat ik een hoop dromen heb waargemaakt. Zowel op carrièregebied als het ontmoeten van de liefde van mijn leven, met het daarbij behorende samenwonen: wat een stap was dat voor mij! (Iets met zelfstandigheid opgeven.)

Terugkomend op mijn werk; vanaf jongs af aan wist ik al dat ik graag de wereld wilde zien en het kon niet anders dan daar mijn leven op inrichten. Vandaar de keuze om toerisme en vrije tijd te gaan studeren met een minor journalistiek, reisverhalen schrijven was absoluut mijn doel. Met plezier heb ik dat mogen doen, maar ik moest eerlijk toegeven dat ik het mij anders had voorgesteld.
Reisleiding dan? Geweldige ervaring en ik raad het ieder reislustige persoon aan, maar wat is het hectisch en zo seizoensgebonden  (duh?!).

Daarna heb ik heerlijke banen gehad in de toeristische branche waar ik mij binnen het team enorm goed voelde, maar is dit het dan? Ik wil meer! En daar knalde ik keihard met mijn neus op de feiten. Een aantal maanden geleden hakten mijn vriend en ik de knoop door. We zeggen alles op. Huis, baan, spullen tot op die ene backpack na met het enige dat je nodig hebt om op avontuur te gaan. De spanning en voorpret combinatie is een bizarre rollercoaster. Wat laat ik achter? Gaan wij dit echt doen? Durf ik dat?